7 sins of grossing room / 7 grzechów pracowni pobierania materiału tkankowego

One of the most important elements of preparing tissue material for collecting is repeatability. In an ideal world, each preparation should be stored, transported, collected in the same way, etc., so that an unrelated pathologist knows what the preparation he is looking at.

I realize this is impossible. Even if we really wanted to, the location of the tumor or its nature will influence the changes. However, we can follow universal rules, thanks to which we will develope and maintain quality at a high level.

1. Measure large pieces of tissue if possible while they are not yet fixed.

This is important because formalin will certainly cause the tissue material to shrink, changing the distance of possible neoplastic lesions from the cut edges. Any other post-fixation lesions may also appear smaller than they actually were. They can often be more difficult to find, especially when the surrounding tissue is denser.

2. Select a representative fragment of the lesion for immunohistochemistry when the tissue is unfixed and fix it separately.

I wrote about the reasons for tissue fixation for immunohistochemistry in one of the last posts. It is worth looking there, if only to remind yourself of this process.

3. Try to cut out tissue samples of tissue always thin (3-4mm) and even.

It often happens that thick pieces of tissue do not fix accurately. The cassettes in which the material is put fro processing are 5 mm thick. A tissue with a thickness of 6 mm, when it is relatively soft, should fit into the histopathological cassette, but when impregnating with paraffin, expect that the process will not be full.

4. Always use sharp knives.

Especially when the tissue is fragile, it crumbles or compresses. The use of blunt knives causes tissue destruction, which may distort the assessment of the distance from the boundaries, or we may accidentally lose a fragment that may be extremely important. Don't be afraid to change the blades to keep them as sharp as possible. If you have a supplier who can provide you with long lasting blades, always choose one.

5. Take care of the cleanliness of the wokrstation.

Each time after the collection for further process, there MUST NOT be any other tissue fragment on the operator's station. In addition, the place must be clean from ink, blood, blades should be clean, possibly new, tweezers clean. The main reason for this is to prevent contamination. Also try to keep the floor around the station clean. You don't want the only 1 mm piece of tissue that accidentally falls off the table to be lost in a pile of dirt.

6. Select the appropriate cassettes for the material.

The tissue material shrinks during fixation and infiltration. Moreover, if it stays in heated paraffin for too long, it can twist. Especially in vacuum processors, where tissue even floats in the cartridge, it is possible that the whole material will fall out if the holes are too large. Fortunately, there are countless types of histopathology cassettes, ranging from plain cassettes with round holes to those with nylon mesh.

7. Double-check the compliance of the description.

It's easy to make a mistake working with thousands of numbers in various working spaces every day. Check and describe carefully. It is better to erase the number and reprint it than cross it out, or worse, write something over the old one. Be vigilant, every number is a patient.

Improving quality in our work is extremely important, and it can be done with little effort without making big changes. I know that most people responsible for collecting tissue samples know the above rules backward and forward, but I also know that you can never go back to the basics too much.

Do you know any other procedures that are worth noting and sharing with others?

Source:

1 Arnold, M.M., Srivastava, S., Fredenburgh, J., et al., 1996. Effects of fixation and tissue processing on immunohistochemical demonstration of specific antigens. Biotechnic and Histochemistry 71, 224–230.

2. Allen, D.C., 2006. Histopathology reporting. Guidelines for surgical cancer, second ed. Springer, London.

3. Allen, D.C., Cameron, R.I. (Eds.), 2004. Histopathology specimens: clinical, pathological and laboratory aspects. Springer , London.

4. Rosai, J., 2004. Introduction and gross techniques in surgical pathology. Rosai and Ackerman’s surgical pathology, ninth ed. Mosby, Edinburgh, pp. 1–24, 25–36.

---------------------------------------

Jednym z istotniejszych elementów przygotowania materiału tkankowego do pobierania reprezentatywnych sekcji jest powtarzalność. W idealnym świecie, każdy preparat powinien być tak samo przechowywany, transportowany, pobierany w ten sam sposób itp., tak aby patolog niezwiązany z daną placówką, wiedział w ciemno czym jest dany preparat.

Zdaję sobie sprawę, że jest to niemożliwe. Nawet gdybyśmy bardzo chcieli, to już umiejscowienie guza czy jego charakter wpłynie na zmiany. Możemy za to zachowywać uniwersalne zasady, dzięki którym podniesiemy i utrzymamy jakość na wysokim poziomie.

1. Mierz duże fragmenty tkankowe w miarę możliwości, kiedy jeszcze nie są utrwalone.

Ma to znaczenie o tyle, że formalina z pewnością spowoduje obkurczenie się materiału tkankowego zmieniając jednocześnie odległości ewentualnych zmian nowotworowych od granic cięcia. Jakiekolwiek inne zmiany po utrwaleniu mogą również wydawać się mniejsze niż faktycznie były. Niejednokrotnie mogą być trudniejsze do znalezienia, zwłaszcza gdy tkanka okalająca będzie bardziej zbita.

2. Wybieraj reprezentatywny fragment zmiany przeznaczony do badań immunohistochemicznych, kiedy tkanka jest nieutrwalona i utrwalaj go osobno.

O powodach utrwalania tkanki do badań immunohistochemicznych pisałem w jednym z ostatnich wpisów. Warto tam zajrzeć chociażby dla przypomnienia sobie o tym procesie.

3. Staraj się wycinać reprezentatywne fragmenty tkanki zawsze cienkie (3-4mm) i równe.

Często zdarza się, że grube fragmenty tkanki nie utrwalają się dokładnie. Kasetki w których przepaja się materiał w kolejnych odczynnikach ma grubość 5mm. Tkanka o grubości 6mm kiedy jest w miarę miękka powinna się zmieścić do kasetki histopatologicznej, ale podczas impregnacji parafiną spodziewać się, że proces nie zajdzie równomiernie.

4. Używaj zawsze ostrych noży.

Zwłaszcza gdy materiał tkankowy jest delikatny, kruszy się, lub zgniata. Używanie tępych noży, powoduje zniszczenie tkanki, przez co zaburzona może być ocena odległości od granic lub niechcący możemy stracić fragment, który może być niezwykle istotny. Nie bój się zmieniać ostrzy tak, aby zawsze były jak najostrzejsze. Jeśli masz dostawcę, mogącego zapewnić żywotne ostrza zawsze wybieraj właśnie takiego.

5. Dbaj o czystość stanowiska.

Każdorazowo po pobraniu materiału tkankowego do dalszej diagnostyki, na stanowisku operatora NIE MOŻE znajdować się jakikolwiek inny fragment tkanki. Ponadto stanowisko musi być czyste od tuszu, krwi, ostrza powinny być czyste, w miarę możliwości świeże, pęsety czyste. Głównym powodem tego jest niedopuszczenie do kontaminacji. Staraj się także utrzymywać czystość na podłodze wokół stanowiska. Nie chcesz, żeby jedyny 1-milimetrowy fragment tkankowy, który przypadkowo ci wypadnie poza stół, zaginął w stercie brudu.

6. Dobieraj odpowiednie kasetki do materiału.

Materiał tkankowy podczas utrwalania i przepajania kurczy się. Ponadto jeśli przebywa zbyt długo w podgrzanej parafinie może się skręcać. Zwłaszcza w procesorach próżniowych, gdzie tkanka wręcz pływa w kasetce, możliwe jest, że całość wyleci w przypadku zbyt dużych otworów. Na szczęście istnieje całe mnóstwo rodzajów kasetek histopatologicznych od zwykłych z okrągłymi otworami po takie z siateczką nylonową.

7. Dwa razy sprawdzaj zgodność oznaczeń.

Łatwo o pomyłkę pracując z tysiącami numerków na różnych stanowiskach dzień w dzień. Sprawdzajcie i opisujcie dokładnie. Lepiej zmazać numer i nanieść ponownie, niż przekreślić lub co gorsze napisać coś na starym. Bądźcie czujni, każdy numerek to pacjent.

Podnoszenie jakości w naszej pracy jest niezwykle istotne, a można to robić niewielkim wysiłkiem bez wprowadzania wielkich zmian. Wiem, że większość osób odpowiedzialnych za pobieranie materiału tkankowego ma powyższe zasady w małym palcu, ale też wiem, że wracania do podstaw nigdy za wiele.

Macie jeszcze jakieś procedury, które warte są uwagi i podzielenia się z innymi?

Źródła:

1 Arnold, M.M., Srivastava, S., Fredenburgh, J., et al., 1996. Effects of fixation and tissue processing on immunohistochemical demonstration of specific antigens. Biotechnic and Histochemistry 71, 224–230.

2. Allen, D.C., 2006. Histopathology reporting. Guidelines for surgical cancer, second ed. Springer, London.

3. Allen, D.C., Cameron, R.I. (Eds.), 2004. Histopathology specimens: clinical, pathological and laboratory aspects. Springer , London.

4. Rosai, J., 2004. Introduction and gross techniques in surgical pathology. Rosai and Ackerman’s surgical pathology, ninth ed. Mosby, Edinburgh, pp. 1–24, 25–36.